Deel twee: het land van de Kiwi's
Door: Sarah de Ruiter
Blijf op de hoogte en volg Sarah
24 April 2016 | Nieuw Zeeland, Wellington
Kia Ora!
Nu ik dit reisverslag van de afgelopen weken heb geüpload, besef ik me hoe bereikbaar we altijd maar zijn in Nederland. Hier kun je dagen zonder bereik zitten :) bij dezen dan een lekker lang reisverslag. Helaas heb ik per ongeluk wat tekst voor eeuwig verwijdert. Bonus: scheelt twee dagen lezen ;-)
21 maart Auckland
Misschien ben ik verwend, maar als je een citywalk doet met een gids van het hostel verwacht je dat hij op zijn minst iets interessants over de stad te vertellen heeft, toch? De Tour zou vier uur duren. We zijn met z'n vieren. Het enige wat we doen is over de haven lopen van de City of Sails (1 op de 4 inwoners van Auckland heeft een boot), langs de skytower (328 meter hoog), koffie drinken in een typisch Australisch/NZ zaak en naar het Albert Park. De 19-jarige Engelse jongen kletst wat met ons verteld dat hij brak en lui is en op de vragen die we stellen, verwijst hij ons naar de receptie van het hostel of zegt hij het niet te weten. De twee Argentiniërs, die hier twee dagen zijn, geven me nog meer advies dan deze jongen die hier twee maanden is, haha. Ze verwijzen me naar een andere gratis citytour waarbij je wel wat leert. Morgen kan ik met deze jongen mee voor een tour naar de Mount Eden, dit besluit ik vandaag te doen. Hier ga ik niet op wachten. Uurtje lopen richting de grote krater in de berg en heb een 360 graden uitzicht over de eilanden en ongeveer vijftig vulkanen van Auckland. Het is wel leuk om de skytower et cetera nu te herkennen. Wauw, wat een uitzicht. Hierna loop ik terug en doe ik in het centrum een citywalk uit m'n Lonely Planet die mij wat meer over de stad leert. Langs vintagewinkels, boetiekjes, winkelcentra, parken, bars, cafés en restaurants. Regel hier nog een NZse simkaart.
Rond zeven uur een informatie- en ontmoetingsbijeenkomst met de groep en de buschauffeur in de Stray Travelshop. De buschauffeur is een kiwi wat inhoud dat ze een inwoner van NZ is. 'S avonds met een deel van mijn elf andere kamergenoten (zes jongens uit Uruquay en een Duitser en nog twee Spaans sprekenden) het centrum in. Helaas is veel al gesloten, maar de pizza smaakt er niet minder om. De latino's zijn erg geïnteresseerd in andere mensen en culturen en het is leuk om meer over hun gewoontes te leren. Een voorbeeld van een gewoonte in Uruguay is dat je een kus op de wang geeft als je aan iemand wordt voorgesteld. Ze zijn erg lichamelijk en noemen blonde vrouwen 'blondies.' Dit zorgt voor grappige situaties.
22 maart Auckland
De Straybus geboekt: morgen een tweedaagse trip. Ontbijt met m'n kamergenootjes op het dakterras van zeven hoog, loop een rondje langs de haven (Britomart) en ga voor een paar uur naar de Art Gallery waar onder anderen Maori kunst en portretten zijn. Gaaf! Hierna naar de bibliotheek. Interessant dagje. Gesprek met een monnik gehad over hoe je tevreden en gezond kunt leven en acceptatie en rust kan vinden. Met kamergenootje gesproken over de effecten die ze in Uruguay daadwerkelijk merken van de opwarming van de aarde: vergiftigd zeewier en beestjes in het zand die je steken en over hoe je hierin een verschil kunt maken door je houding en kleine dingen zoals afval scheidden. Hier in Aussie zie je altijd maar één prullenbak. Goed om te praten over wat er in de rest van de wereld gebeurt, want als backpacker kan dat compleet aan je voorbij gaan in onze 'eigen wereld.' Gek hoor, want in Europa gebeurt er van alles, alleen dat lijkt zo ver weg.
23 maart Bay of Islands
Met de Stray bus om 07:10 richting Bay of Islands: we overnachten in Paihia bij Base Backpackers. We hebben we een buschauffeur die voor het eerst rijdt en ons weinig kan vertellen over hoe het nou werkt met Stray: van de bussen hoppen, overnachtingen en activiteiten. Helaas.
Met acht anderen in een klein huisje op het terrein. Met het Engelse Lucie en Shawn en de Nederlandse Edwin doe ik een walking track naar de Haruru waterval en we lopen door Paihia wat ligt in de Bay of Islands. De route door het bos kunnen jammer genoeg we niet vinden en het regent hard dus we lopen langs de autoweg.
'S avonds kletsen we met de groep in de bar van ons hostel.
24 maart Cape Reigna
Op pad met een geweldige buschauffeur naar het noorden van NZ. Onderweg gaan we in het regenwoud nog bomen knuffelen. We hebben een pauze bij een bakkerij en komen aan bij Cape Reigna. Vanaf de rotsen zie je hoe twee zeeën hier botsen en samen komen. Maori's geloven dat de geesten van overledenen over deze wateren zweven en voor hun is het een heilige plek. We mogen hier niet eten of drinken. We gaan naar de vuurtoren en het uitkijkpunt. Met de bus rijden we verder over het strand Ninety Miles Beach, maar dit is niet zomaar rijden. De chauffeur scheurt door het water van links naar rechts. Hij draait wat rondjes in het water, terwijl wij gillen en joelen. We komen aan bij grote duinen waar we gaan zandboarden! De chauffeur doet mee. Zo'n drie keer eraf geracet en nog geprobeerd te staan. Lachen! Op het Nine Miles Beach stoppen we om onze voetjes in de sterke zee te hebben. De stroming is zo sterk dat zwemmen niet mag zonder lifeguard. Er breken zo'n acht golven tegelijk. De buschauffeur heeft lekkere uptempo muziek aan, maakt veel gekke geluidjes, danst op z'n stoel en zingt mee met de muziek. We doen een laatste stop voor fish en chips met het mooiste uitzicht ooit. Terug in het hostel zitten we met de kamergenootjes op het terras. Het Engelse stel, Mellary en Sydney twee Amerikaanse zussen, Ariana uit DC en de Franstalige Nick uit Quebec. Met de Amerikaanse zussen loop ik nog even een rondje door het centrum. Mooi uitzicht op de baai met boten, kleine eilandjes en een zonsondergang. Volgens mij ben ik verliefd op Nieuw-Zeeland geworden. Heb na een paar dagen al het gevoel dat ik een keer terug wil naar dit onweerstaanbare land. Alles nog een keer zien....
25 maart Paihia - Auckland
De ochtend nog in Paihia waar ik een walking track doe van zo'n 1.40 uur de bergen in naar een uitkijkpunt. Daarna de bus terug naar Auckland waar ik slaap in het Nomads Fat Camel hostel. We komen aan rond vijf uur en om Pasen zij de winkels al gesloten en de restaurants duurder. Eet snel een lekkere hamburger bij Velvet voor ik naar de informatieavond ga van Stray. Deze blijkt niet door te gaan, maar gelukkig ben ik hier al eens gewest. We eten dan maar een fish en chips snack in het hostel en met het Engelse stel ga ik naar de haven voor de nightmarket en de openlucht bioscoop. In het hostel ontmoet ik nog een leuke dame uit NZ.
26 maart Raglan
Om 07:40 voor de Stray shop om opgepikt te worden door buschauffeur Pacman. We stoppen bij de Bridal Veil waterval voor een korte wandeling en hebben lunch in het centrum van het surfersplaatsje Raglan aan de rand van het meer. We komen bij ons hostel op een berg midden in het bos met uitzicht op de baai. Hier slaap ik op een kamer met de Britse Claire en twee Noorse dames. We brengen de middag door op een strand met zwart zand en ik trek op met Clair en Sharon en Lianne uit Nederland. 'S avonds hebben we met het gros van de groep een barbecue georganiseerd door de buschauffeur. De lekkerste maaltijd die ik in tijden heb gehad voornamelijk de zoete aardappelsalade. Het toetje is Pavlova wat typisch NZs eten is. We zitten de hele avond rond een vuurtje en spotten nog wat glimwormen op de rotsen.
27 maart Waitomo en Mourea
Kijk naar de zorgopvang vanaf uitkijkpunt Inspiration Point. De walking track is helaas gesloten door een storm. We gaan naar het beroemde dorpje Waitomo om daar activiteiten te doen en samen met Sharon en Claire doe ik de Spellbound grotten Tour. We rijden een uur heen en terug met een gids door de prachtig natuur om naar twee grotten te gaan. In de eerste grot kunnen we wandelen en is er verlichting om de stalagmieten en stalagtieten te bewonderen. Uiteraard gaat deze ook even uit als we ver in de grot zijn. Eerst is het pikkedonker en dan zien we een stukje verderop glimwormen. We zien botten van verschillende dieren die hier zijn gestorven onder anderen een soort dinosaurus waarvan ook exemplaren in het historisch museum van Londen liggen. Na een kleine pauze gaan we naar de tweede grot. Deze grot kunnen we alleen goed bekijken vanuit een bootje. We zien werkelijk waar miljoenen glimwormen in het donkere hol en varen een halfuur in de tunnels.
Na het grottenavontuur gaan we via de Bay of Plenty naar onze culturele overnachting in een 'marea' aan Lake Rotirua en Rotoiti bij Maori's. Er wonen hier meerdere kleine gemeenschappen. We worden begroet met traditionele kreten en gewoontes. Een marea is een soort ontmoetingsplek is waar allerlei belangrijke evenementen zoals een bruiloft worden gevierd. Voor Maori zijn voorouders erg belangrijk en ze dragen zorg voor het land om hun heen. In de ruimte worden geen schoenen gedragen en word niet gegeten of gedronken ook uit respect voor de foto's van de voorouders, want zij kunnen niet mee-eten. Veel Maori's hebben tattoos om hun cultuur en identiteit uit te dragen en de ontwerpen laten vaak een voorouders of persoonlijke geschiedenis zien. 1 op de Zeven kiwi's zijn Maori.
Na een typisch diner met kumara (zoete aardappelen) en andere bijgerechten laten de drie mannen hun haka oorlogsdans zien, er word gezongen samen met de vrouwen en de gekste gezichten worden getrokken. Hierna leren de mannen van onze groep een deel van de haka en wij vrouwen leren een dans met de poi. Dit is een touw met een zachte bal aan de ene kant en een knoop aan de andere kant. We treden voor elkaar op onder luid applaus. Bij alles wat er wordt gedaan, is het beleefd om te applaudisseren. Later op de avond komt een Maori vrouw bij ons in de marea om verhalen te vertellen en ons meer te vertellen over hun cultuur en gewoontes. Erg interessant, kan nog zoveel meer over de Maori's vertellen... De levende cultuur van NZ.
Op het meer achter onze marea zien we nog wat vuurwerk en verlichte bootjes varen. We slapen met iedereen van de bus in de marea en ik denk dat dat zo'n dertig man op m'n slaapkamer zijn :).
28 maart Rotorua
Na een simpel ontbijt vertrekken we. Vandaag ga ik naar Hobbiton, de movieset als een echte dan :) ! Het is een prachtig heuvelachtig weidelandschap waar dit kleine dorpje met zo'n 47 hobbithuisjes te vinden is. Het is werkelijk waar zo schattig en tof. De gids verteld honderduit over waar elk detail uit de films plaatsvind en elke filmscene die voor drie seconden te zien is :). We maken ontzettend veel foto's en lopen de hele filmset rond terwijl de zon steeds meer gaat schijnen. Na de rondleiding drinken Sharon en ik een cider in The Green Dragon.
Na Hobbiton stoppen we in Rotorua waar ik af hop. Slaap in Crash Palace. Ga met Lianne naar het geothermale geiser/modderpoelen park Kuirau, ik baad met m'n voetjes in een thermaal bad, we doen een wandeling van een paar uur langs het meer en meer en meer geisers en drinken in het centrum een koffie. Voor het slapen gaan, ga ik nog even in de hottub en neem ik een koude douche in de buitenlucht, mmh. In m'n vierpersoons hostelkamer verteld m'n Engelse kamergenoot me alle gênante en hilarische verhalen die zij als backpacker heeft meegemaakt in hostels, want wat maak je af en toe toch gekke dingen mee, ook ik!
29 maart Rotorua - Lake Aniwhenua
Na een wandeling door de botanische tuinen van Rotorua en nog een kijkje bij het meer hop ik weer op de bus. Zit in een gezellige lawaaierige bus met chauffeur Moose en veel Nederlanders. We stoppen bij een waterval en rijden vervolgens kilometers en kilometers het diepe bos in ver weg van de steden. Op naar onze culturele overnachting aan Lake Aniwhenua. Een Maorigids springt bij ons in de bus die ons een duizend jaar oude rotstekening laat zien en meer verteld over de zilveren varen. We komen op plaats van bestemming. Het is een soort zelfvoorzienende boerderij een eind uit het dorp. Het stel dat deze plek runt, is ontzettend hartelijke, warm en intens. Ze vertellen hoe belangrijk het is dat wij als toeristen deze prachtige plek bezoeken waardoor er geld en eten kan worden opgebracht voor de kinderen in het dorp zo ook om te studeren en een hoopvolle toekomst te hebben. Dit dorp leeft weer door het toerisme.
Er is tijd voor activiteiten als alen vissen, armbanden weven van varens, een traditionele kookles of kanoën. Ik neem even de tijd om rustig te genieten van het uitzicht op het stille meer en klets met Julia uit Rusland en ren Parijzenaar. We eten Maori's traditionele ovenmaaltijd of 'hangi' en we zien precies hoe dit word bereid. Vlees en zoete aardappelen worden in rekken op de grond geplaatst en overdekt met natte hete stoomdoeken en een bult gefilterd zand. Het eten wordt zo'n twee uur gegaard met het vlees onderop. Heerlijk eten! 'S avonds is het weer tijd voor verhalen vertellen en we leren veel over de goden en mythen.
Topdag en deze Straystop had ik niet willen missen.
30 maart Lake Aniwhenua - Taupo
Met onze gastvrouw gaan we naar de lokale Maori school in Murupara om een groep van ongeveer vijftig tieners te ontmoeten. Ze dansen, doen hun kreten en zingen 'Hallelujah' voor ons in hun eigen taal. Wij stellen ons voor en vertellen over de landen waar we vandaan komen en over onze cultuur, reis studie of werk. Het idee is om de kinderen te inspireren toekomstdromen en uitzicht te hebben, want het gaat om kinderen die armoede kennen. We brengen een lunch mee van de hangi van de vorige avond voor de kinderen die geen ontbijt hebben gehad voordat ze naar school gaan. Ook is er tijd om alleen met een paar tieners te kletsen. De ene wil een superster worden, de andere tienjarige heeft gisteren een bungeejump gedaan en nog een andere wil alles weten over het noorderlicht. Daar schakel ik gauw mijn Noorse buurvrouw voor in. Ze zijn erg onder de indruk van de Russische in ons reisgezelschap die Rusland laat zien op een kaart. Wat een leuke kids met een hoop zelfvertrouwen. Ze hebben schoolpakjes aan en ook wij worden gevraagd onze schoenen buiten te laten.
We nemen afscheid van ons gastgezin die ons als een familie hebben omarmd. We gaan door naar Taupo. We stoppen onderweg bij de Huka Falls.
Rond lunchtijd zijn we in Taupo waar ik van de bus afhop voor twee nachten. Verblijf in Haka Lodge. In het hostel kom ik de Israëlische Roey tegen die ik in Rotorua heb ontmoet. We doen samen een wandeling langs het enorme meer en zitten op een terras. Relaxt dagje en er wordt lekker voor mij gekookt. 'S avonds zitten we met twee Franse vrienden in de keuken.
Het hostel heeft hele chille bedden, soort van bedstedes met een gordijntje. Je voelt in de keuken om de veertig minuten een aardbeving als de wasmachine weer aan het werk is, haha, dat dacht ik dus echt....
31 maart Taupo
Met Roey doe ik de Spa Road wandeling en een prachtige wandeling naar de Huka Falls van de Waikato River. De waterval is bekend om de snelheid en het volume van het water. Op de heen- en de terugweg liften we nog een stuk, omdat Roey z'n bus niet moet missen. Lunchen terug in Taupo bij een kebabzaak. Daarna doe ik een route door het centrum waarbij je alle graffiti kunt spotten. In een kringloop koop ik een warme trui voor de bergwandeling die op de planning staat voor komende week. Terug in het hostel reserveer in de hottub voor mezelf. 'S avonds ontmoet ik Linda (voor de vijfde keer op m'n reis) in het hostel en zitten we met een hele groep backpackers die reizen met de soortelijke busorganisatie Kiwi experience.
1 april Taupo - Whakahoro
Om 13:00 met de bus en chauffeur Happy via Great Lake Taupo naar de volgende overnachting in de boerderij Blue Duck Station ergens in the middle of nowhere. We rijden door een enorm bergachtig landschap en zien de drie actieve vulkanen van de Tongariro Crossing waaronder Mount Doom van The Lord of the Rings. Na een spannende busreis langs steile rotswanden komen we bij het dorp met zes inwoners. Ontzettend landelijk, weids, prachtig. De eigenaar doet een competitie bijl gooien met een kameraad en wie wil mag proberen de bijl in een schijf te gooien. Een vuurtje wordt gestookt voor warme broodjes en vleeshallen voor wie daarvoor heeft gekozen. We hebben een eigen slaaphuis met keuken, terras, barbecue etc. 'S avonds zitten we op het terras buiten met een vuurtje.
2 april Whakahoro
Met vijf personen gaan we kanoën in twee boten: Franzine, Ben, Melvin, Bart en Christin. Anderen gaan paardrijden of blijven binnen vanwege het helaas slechte weer. We doen een kanoroute van 11 kilometer van de 90 kilometer lange route van één van de Nine great Walks. De terugweg doen we in ongeveer tien minuten, in plaats van ongeveer twee uur, met een speedboat. We zijn koud van de regen als we een handdoek en koffie met koekjes krijgen. Hierna ga ik even een uurtje slapen, omdat het lekker is en we spelen allerlei kaartspelletjes. We hebben een barbecue met de groep. Ga nog een stukje lopen en klets een hele poos met een Zweedse vader die reist met z'n vrouw en zesjarige zoon en met Bart en Andrea. We gaan op tijd op bed. Gezellige groep!
3 april Tongariro National Park alpine crossing
Wekker om 04:30. De tijd gaat een uur terug dus we hebben geluk, want eigenlijk is het dan half zes. Uurtje rijden naar de bergen en de actieve vulkanen, daar krijgen we informatie en een kaart van de gids. Ik huur nog een warme broek voor over m'n jeans en met zeven laagjes bovenkleding, twee paar dikke sokken, m'n hardloopschoenen, rugtas met voedsel, zonnebril en zonnebrand op m'n gezicht stappen we de volgende bus in op naar de start van de wandelroute van 19.4 km. Geschatte wandeltijd is zeven uur. De route staat bekend als een van de beste dagwandelingen op de wereld.
Door weer en wind hiken we over de berg. Met Christin loop ik hand in hand op het hoogste punt. Het is zo mistig en regenachtig dat we de rode rotsen, kraters en Mount Doom van LOTR niet kunnen zien. Ik moet vlak voor het hoogste punt even m'n bloedsuikers meten, want de wandeling is zwaar mede door het slechte weer. Heb het even zwaar daar. Alle laagjes kleding zijn doorweekt van de regen en de kou, loopneus, ongesteld en het is erg windering. Standje overleven. Bang dat we van de berg worden geblazen. Terug gaan? Veel mensen zijn teruggegaan, omdat het niet veilig is. Wenste dat ik een beer van een vent was. We zien geen hand voor ogen. Glad hier! Gelukkig vangen we een glimp op van de blauwe en groene meren. Ook het afdalen blijft spannend waar zelfs verschonen hun grip verliezen. Dan komen we ineens een gezinnetje met twee kleine kids tegen die dit ook al hebben gedaan..! Wow. Niks klagen Sarah. Terugweg klaart het weer wat op, het laatste uur. We kunnen weer lachen en we kunnen wat meer zien! Wat voelt dat goed zeg, dat we dit hebben overleefd. De laatste drie kwartier door het regenwoud. Komen Engelse Aled en de Nederlandse Melvin tegen, dikke knuffel en samen naar het einde. 05:45 uur over de Crossing gedaan met een toiletstop, twee eetpauzes eentje bovenop de berg en eentje in een bankje in de eerste zonnestralen. Enige twee meiden die het hebben gedaan. De rest is omgedraaid. Bus komt na vijf kwartier. Zo voorbij gelukkig.
Wat voelt dat als een overwinning. Van jezelf, je angsten, m'n diabetes. Weer een keer realiseer ik me dat ik meer kan dan ik denk en dat m'n lichaam sterk is. Het is een heerlijk gevoel om energie te krijgen van intensieve outdoor sport. Ik zou dit graag nog eens met beter weer doen. De uitzichten die we hebben gezien op de terugweg, waren prachtig, onbeschrijfelijk. Landschap in alle kleuren. Bovenop de berg zagen we een groen en een blauw meer en wat rode rotsblokken op de plek waar Mount Doon normaal gesproken hoort te zijn. Helaas is de mist te heftig voor afstanden.
Na de Crossing eten we met de groep een hamburger met salade in het hostel. In de avond doen we niet zo gek veel meer dan kletsen en spelletjes spelen.
4 april Wellington
Om de busrit wat spannender te makan hebben we veel stopt op onze reisdag. We doen een competitie rubberen laarzen (gumboots of Wellingtons) gooien in Taihape, stoppen voor kodakmomentjes en bij een oorlogsmuseum. De buschauffeur weer veel over het landschap te vertellen. Zo zijn er 40 miljoen schapen in NZ. Dat betekend dat elke persoon ongeveer 10 schapen zou kunnen hebben. Er zijn 10 miljoen koeien en dat verklaart waarom we er zoveel zien en het typerend is voor het landschap, haha.
Komen 's middags aan in Wellington, Nomads hostel. De derde grote stad van NZ. Gaan naar het Te Papa museum. Eten 'de beste fish en chips van Nieuw Zeeland' bij Mount Vic met Ben, Francine, Christin, Djenel en de Amerikaanse Sophia die supergrappig niest. Allerlei vissoorten en patatsoorten zoals kumara, geribbeld of gekruld. Daarna gaan we met de hele Stray groep naar een bar. We doen uitdagingen tegen een groep van een andere bus. Christin loopt stage bij Stray en moet als ontgroening shotjes drinken, in de kleuren van een verkeerslicht. De buschauffeur deelt shotjes uit, maar je kunt ook gewoon goede gesprekken met hem hebben. Wat een fantastische vent. Zie nog een paar meiden van m'n vorige bus, die me wilden opzoeken in Wellington.
5 april Wellington - Marahau/Abel Tasman National Park
Na vijf uurtjes slapen 05:30 uit bed en op naar de ferry om van het Noordereiland naar het Zuidereiland te gaan. We komen rond de middag aan in Picton en pikken daar een paar mensen op.
We hebben een stop bij een wijnproeverij. Drink daar koffie met de buschauffeur en Jimmy.
We komen bij ons hostel The Barn aan de start van The Great Walk coast track van Abel Tasman (51 km).
We hebben een barbecue met de groep. Erg lekker eten. Vis, kippenpootjes, twee soorten hamburgers en worstjes en natuurlijk veel salade en aardappeltjes. We helpen met een grote groep om de maaltijd gereed te maken. 'S avonds zitten we bij de open haard buiten.
6 april Abel Tasman National Park
Tweede deel van The Great Walk. Samen met de Duitse Jimmy met de aquataxi naar Torrent Bay. We komen langs gekke rotspunten, mooie baaien en zien zeeleeuwen en kleine onbewoonde eilanden. Natte voetjes als we door een stroom water lopen over het strand. Vanaf daar lopen we naar Onetahuti wat zo'n vier uur wandelen is. Vanaf Onetahuti nemen we de watertaxi terug naar Marahau waar ons hostel is.
Terug bij het hostel lekker op de trampoline, schommel en we zitten bij ons kampvuur. Het is een prachtige heldere avond dus met Jimmy ga ik naar het open veld om sterren te kijken. Hij heeft een app op z'n telefoon waarmee we uitvinden dat we Jupiter en Orion en andere sterrenbeelden kunnen zien.
7 april Abel Tasman National Park
Doe het eerste deel van The Great Walk met Jimmy. Van Marahau, waar ons hostel is, lopen we naar Anchorage en dat is zo'n vier uur door het nationale park. Bij het strand van Anchorage doet Jimmy een zeiltrip en ik loop de route terug na een korte lunchpauze met een muziekje op. Het verschil tussen eb en vloed is hier enorm (kan wel 6 km zijn) en erg mooi om te zien. Het water is niet drinkbaar, maar helaas heb ik al een fles leeggedronken zonder door te hebben gehad dat het misschien anders smaakte. 25 kilometer erop zitten als ik terug ben bij het hostel. Hierna neem ik de lekkerste douche ooit. Vandaag is er een andere groep van Stray gearriveerd waar een aantal oude bekenden bij zitten, leuk!
8 april Abel Tasman National Park
Chilldag, niet helemaal fit vandaag. In de zon zitten, boek lezen, middagslaapje, kletsen, muziek luisteren, rondje lopen en niet veel meer :) 'S avonds zitten we bij de open haard in de overdekte buitenkeuken.
9 april Westport
We vertrekken met buschauffeur Leftie uit Abel Tasman op naar Westport. Onderweg korte pauzes voor bijvoorbeeld een groepsfoto en we stoppen bij een prachtige baai waar we zeeleeuwen spotten. Komen rond drie uur op de plaats van bestemming. De winkels zijn al dicht als ik een uur later het centrum in hop op deze zaterdagmiddag. Wel kan ik de galerie met plaatselijke kunst nog van binnen bekijken. Mijn indruk is een beetje een verlaten en veroudert dorpje.
Typische tijdelijke aluminium huizen, kleine eetbarretjes en veel kerken. Wat scheepsmannen werken op dit tijdstip nog in de haven en ik kom enkele mensen tegen op mijn route zoals een zwerver die me aanspreekt, ik voel me niet helemaal op m'n gemak. Wandel richting een aangelegd natuurpark voor wandelaars en wielrenners, het strand en de vuurtoren. Als de zon ondergaat, ben ik terug in het hostel en heb ik een gezellig diner met de Duitse Esther en nog een paar meiden. We verblijven in een mooi landelijke Yha hostel en ik heb opnieuw een eigen bed in plaats van een stapelbed, sweet as!
10 april Frans Jozef
Al vroeg uit de veren onderweg naar Frans Jozef aan de westkust. We stoppen bij de beroemde Punakaiki Pancake Rocks, maken een groepsfoto, wandelen door het regenwoud, rijden langs kliffen en met vier anderen ga ik een activiteit doen: Bone carving. We gaan een koeienbot slijpen en maken daar een kettinghanger van. Dit doen we in een klein gek hutje bij het aluminium/houten huisje van twee wat eigenaardige vrouwen. Ruim 3,5 bezig waarvan zeker zo'n twee uur schuren. Wel erg mooi eindresultaat, maar het is niets voor mij. Heb niet zoveel geduld en wil snel resultaat zien, ben er ook niet zo goed in, maar met een beetje hulp ben ik erg trots op m'n creatie. Het teken dat ik heb gemaakt, betekend vrede, harmonie en een nieuw begin.
Laat in de middag komen we op de plaats van bestemming voor twee nachten: hostel Rainforest Resort in Frans Jozef. Een klein, maar erg populair plaatsje bij de gletsjers. Slaap met twee Amerikaanse zussen op de kamer, Esther en Katja. 'S avonds drinken we een wijntje in de prachtige bar van het hostel met een grote open haard in de buitenlucht. Het is de verjaardag van Esther en die vieren we goed. Ze heeft de hele dag al een gekke hoed en een knaloranje shirt moeten dragen in de bus en nu wordt ze veelvuldig getrakteerd.
11 april Frans Jozef
Een bewolkte regendag. Meest regenachtige plaatsje van NZ. Veel mensen willen hier met de helikopters naar de gletsjers, maar dit is afgelast. Doe verschillende wandelingen naar de gletsjers en loop heel wat uurtjes. Vermaak me goed. Als ik terug ben, lees ik een boek en val ik tevreden en een beetje uitgeput in slaap op de bank in de lounge. 'S avonds kletsen we in de keuken en doen tafelvoetbal met de Duitsers Jimmy, Lisa en Katja.
12 april Wanaka
We doen een wandeling van een dik uur rondom Lake Matheson waar het water het landschap reflecteert. Busrit door een groen en ruig landschap. We stoppen voor een andere korte wandeling en bij de tweede brug krijgt de buschauffeur de Russische Liv zover om over de brug in de gletsjerrivier te springen, onvoorbereid in z'n boxer. Het lukt de buschauffeur altijd om een paar mensen over te halen verteld hij trots.
Rond vijf uur komen we aan in Wanaka. Ga naar het hostel Flying Kiwi met Lisa en Esther. We kijken naar de zonsondergang bij Lake Wanaka. Het meer is erg blauw, want het water komt van de gletsjers.
'S avonds eten we op het terras buiten, we zitten in de chillruimte en maken we armbandjes. Het is erg koud buiten. Slaap met zeven anderen op een kamer. Vrouw van de receptie is erg behulpzaam en geeft goede adviezen over wandelingen, liften etc. In Wanaka staan veel vakantiewoningen en de mensen hier hebben een hoop geld.
13 april Wanaka
Wandeling met mensen uit de bus over Mount Iron met een 360 graden uitkijkpunt op de top. 'S middags wandeling langs het adembenemende Lake Wanaka. We ploffen neer op een bankje aan het water en hebben een goed gesprek. Op de terugweg doen Lisa en ik een wijnproeverij bij een prachtig huis met uitzicht op het meer. Maak kennis met de Duitse Tom waar Lisa eerder mee heeft gereisd. Morgen gaan we samen op pad. In het hostel deel ik m'n maaltijd met Lisa.
14 april Wanaka
Eerst even naar een tweedehands winkel met Lisa en vervolgens bij Tom in de auto naar Robs Roy Glacier. Na een dik uur rijden door voornamelijk grasland met koeien, schapen en mega grote bergen, komen we bij de start van de wandeling met fantastische uitkijkpunten. We lopen zo'n vier kilometer de berg op voor een goed uitzicht op de gletsjers. Ik vind dit nog beter dan de toeristische Frans Jozef gletsjerwandeling. Al moet ik zeggen dat het weer ons nu ook wel erg mee zit. We hebben lunch bij een hoger uitkijkpunt in een rotsachtige vallei en lopen dan terug. We nemen op de terugweg nog een avontuurlijke route langs de ijskoude gletsjerrivier. Voor het avondeten nemen we Tom mee uit eten voor het rijden. We eten een hamburger bij The Red Burger met nog twee Duitse vrienden van Tom. Wat zeker niet gemist kan worden in Wanaka is een avondje naar de bioscoop met chille banken in plaats van bioscoopstoelen. Tom, Esther, Lisa en kijken Divergent in de bios en we delen een warme chocolat chip cookie in de pauze waar de bios ook bekend om staat.
15 april Queenstown
Vandaag reis ik verder met Stray, chauffeur Papa G. We hebben onze eerste stop bij puzzleworld waar we in de kantine spelletjes kunnen doen, terwijl we wachten op passagiers van Stray die binnen zijn. De volgende stop is om 11:30 bij de oudste pub van de stad waar een paar Ieren wat alcohol naar binnen gooien. Hierna een stop zodat een aantal passagiers en de buschauffeur een paar meter naakt kunnen rennen, haha. Ook hebben we nog een stop om vers fruit te halen in Cromwell een beroemd fruitstadje. De laatste stop voor Queenstown is bij de bungeejumpbrug. Hier krijgen we een korte video te zien over de historie van bungeejumpen en de eerste commerciële bungeejumpplek van de wereld hier in Queenstown de avontuurlijke adrenaline stad. Een meisje van de bus waagt de sprong en wij kijken toe. In Queenstown slapen we in een Base hostel. Met de groep eten we ons diner bij het meer Lake Wakatipu. Het stappen sla ik over.
16 april Queenstown
Doe de Ben Lomondtrack naar de top van een berg. Met Puck loop ik de eerste drie kwartier de berg op, de Tiki Track. We komen bij de gondelbaan waar allerlei activiteiten te dien zijn en zij gaat ziplinen. Prachtige uitkijkplekken. Wandel alleen verder door een donker dennenbos, daarna door een alpenweide met geiten en hierna zie ik steeds minder begroeiing en meer rotsen. Het laatste uur naar de top van de hoogste berg van de track is erg zwaar. Het wordt kouder,het pad is moeilijk begaanbaar en het is klimmen met handen en voeten. De top is 1748 meter hoog. Ben er na 3,5 uur en houd er lunch. Wauw, het mooiste uitzicht dat ik ooit heb gezien. Ergens ver onder me zie ik Queenstown liggen en verder zie ik tientallen bergtoppen. Op de terugweg kom ik een Duitse jongen tegen die ik voor het eerst in Paihia tegenkwam en die ik met toeval al voor de vierde keer zie. De afdaling gaat er snel doordat het zo steil is. Terug bij de gondelbaan loop ik de souvenierwinktjes nog even binnen. Er hangen kunstwerken gemaakt van jellybeans: een landkaart, een koppel en Frodo van LOTR. De landkaart bijvoorbeeld koste zo'n 80 uur aan werk en is gemaakt van 25.000 jellybeans in 28 verschillende kleuren en smaken. Terug in het centrum ga ik met Puck naar de arts and crafts market en we zien een uitvoering van The Basketballman. We staan zon 20 minuten in een rij en wachten nog eens 20 minuten op onze beroemde Fergburger. Hij smaakt goed. 'S avonds kijken Katja, Puck en ik een film. Esther en Lisa zijn inmiddels ook in het hostel en zitten morgen weer bij mij in de bus.
17 april Gunns camp/Fiordland National Park
Zeven uur vertrekken we met de Maori buschauffeur Slim. Onderweg uiteraard stops bij watervallen, een tunnel door de bergen etc. De Humbolt Falls. We zijn in het diepe zuiden dat bekend is om de fiorden en ruige landschappen. In de middag doen we de Milford Sound cruise tussen de fiorden door en we zien zeeleeuwen op de rotsen. Milford Sound schijn je echt niet te kunnen missen met je trip. Het was een mooie cruise, maar de verwachtingen waren misschien iets hoger.
Na een lange reisdag komen we laat in ons hostel opnieuw in the middle of nowhere. We hebben een groepsmaaltijd met veel groentes, kip en noodles krijgen nog wat extra eten van een andere groep op locatie. We doen spelletjes en maken een puzzel. De omgeving heb ik eigenlijk niet gezien door de late aankomst. Er schijnen hier drie van de negen Greats Walks te beginnen.
Om 04:30 in de nacht hebben Lisa en ik zo'n halfuur de slappe lach, omdat een Aziatische man in onze kamer zó ongelofelijk hard snurkt. Ik kan me niet eens ergeren, alleen verbazen en ik lig te zweten in m'n bedje, omdat ik zo hard moet lachen...! De oordoppen die ik in heb, helpen er niet tegen. Zelfs Katja in de kamer naast de onze blijkt er wakker van te liggen.
18 april Invergarhill
Zonder veel gezien te hebben van Gunns Camp reizen we verder. We stoppen bij de
Mirror Lakes waar de bergen bijzonder goed gereflecteerd worden in het water. In Te Anua drinken we koffie op een terras met uitzicht op het meer waar we de vorige dag ook zijn geweest. Middag op de dag arriveren we bij het Tuatara hostel. Een deel van de groep vertrekt naar Stuart Island voor een nachtje in vogels te spotten. Met Katja verken ik het verlaten en wat saaie stadje. Het museum is wel leuk, je hebt er elke meter een andere tentoonstelling. We zien zo'n dertig tuatara's in de Gallery en ontdekken dat dit een soort prehistorisch reptiel is welke zeldzaam en uniek is en bijna alleen te vinden is op deze plek in de wereld. We lopen door het Queenspark en de andere tuinen. 'S avonds spelen Katja, Verena, Lisa en ik spelletjes in de keuken van het hostel.
19 april Queenstown
Vandaag is een reisdag waarin we eigenlijk wachten tot de ferry van Stewart Island weer terug is. We vertrekken pas rond elven en rijden de hele dag rond voor vermaak. We doen een korte strandwandeling bij Curio Bay, gaan naar Bluff voor een supermarktstop en een uitkijkpunt en dan eindelijk rond een uurtje of vier is de groep weer compleet. Nu nog naar Queenstown. We komen rond acht uur aan en Lisa en ik gaan naar ons fijne hostel: Alpine Lodge. Hierna gaan we de stad in voor avondeten en een cider in een cowboysbar. Dit is een bar waar je rodeo kunt rijden, ren cowboyhoed op kunt doen, er is een haardvuur, de bierpullen zijn ontzettend groot, het is gezellig druk en overal aan de muur hangen koeien en hertenkoppen die je met hun grote ogen in de gaten houden. De Duitse Verena houd ons ook gezelschap.
20 april Aoraki/Mount Cook National Park
Door een prachtig bergachtig landschap rijden we naar de alpen van Aoraki/Mount Cook (3.724 meter hoog) We halen nog wat vers fruit in Cromwell waar de boomgaard ons de kleuren van de herfst laat zien en rijden langs Lake Pukaki. We slapen in een luxe hostel met een eigen badkamer in de vierpersoons slaapkamer met een bad. Samen met de Nederlandse Saskia, Hilly uit Finland en Alma uit Zweden loop ik de Hooker Valley route. Langs wilde rivieren, over bruggen lopen we naar de uiteinden van de gletsjer en het blauwe melkachtige gletsjermeer met ijsblokken. We komen terug in het hostel als het al donker is rond zeven uur en kijken naar de sterrennacht.
21 april Rangitata/Peel Forest
We rijden langs Lake Tekapo en stoppen voor foto's langs de weg. Dan is het tijd voor white water rafting, woehoe! Level vijf van vijf. De eerste keer dat ik ga raften. Bikini, wetsuit, thermoshirt, thermovest, lifejacket en waterschoenen aan en een helm op m'n hoofd. We hebben eerst een lunch met de groep rafters, krijgen instructies en dan rijden we naar de gletsjerrivier Rangitata River. Met z'n zessen in een boot. De instructeurs hebben gekke namen voor de spannende stukken in de rivier zoals: mousetrap, washing machine en Hell's gate. Leuke instructeur en we luisteren goed ook als hij zegt dat we allemaal naar rechts moeten springen in de boot zodat we met opzet omkieperen, hihi. Hij laat ons even zwemmen in het koude felblauwe gletsjerwater en we worden gered door een andere boot. Hij blijft het spannend maken en midden in een stroomversnelling draaien we een 360 graden rondje. Wat een toffe ervaring. Geniet er erg van. We hebben ook het geluk dat de zon schijnt en het uitzicht is prachtig. Na een paar uur gaan we terug naar het hostel waar we met een paar tegelijk onder een hete douche springen waarna ons een barbecue te wachten staat om vier uur 's middags, maar trek hebben we wel. Hierna spelen we spelletjes in de lounge van het hostel. We slapen in stapelbedden van drie hoog, maar ik slaap gewoon beneden hoor.
22 april Kaikoura
Rond vijfen uit bed, want we vertrekken al vroeg. De snurkende meneer is vannacht weet bezig geweest, want als ik de keuken/woonkamer binnenkom, zie ik hier drie gevluchte slachtoffers op de bank slapen. Vanuit de bus zien we de zon opkomen. We gaan naar het vliegveld van Christchurch, de tweede grote stad van NZ, om van bus te wisselen en nieuwe mensen op te pikken. Helaas zien we verder weinig van deze stad. Vijf jaar geleden was hier een grote 6.3 aardbeving en de stad is daar nog steeds van aan het herstellen.
Rond lunchtijd komen we in onze Lazy Shag hostel. Kaikoura is bekend om de zeedieren: dolfijnen, kreeft, haaien, walvissen, zeehonden, albatrossen en noem maar op. Je kunt ze ook op allerlei manieren bekijken: per boot, je kunt me dolfijnen en zeeleeuwen zwemmen, je kunt vissen en ga zo maar door. Bij m'n hostel word ik opgepikt voor mijn whale watching flight! Dit lijkt me de beste optie. De piloot van het kleine vliegtuig haalt me hoogstpersoonlijk op. Met twee stellen gaan we vliegen. Ik voel me een echte backpacker bij deze chique uitziende mensen. Eerst krijgen we instructies en informatie over de dieren die we allemaal kunnen spotten in hun natuurlijk habitat. Dan stappen we met z'n zessen het vliegtuigje in. Spannend hoor. Al zie ik geen dier, het vliegtuigje is al een ervaring op zich! Al gauw zien we groepen hechtordolfijnen opspringen en spelen in het water. Vervolgens spot ik een paar octopussen (?) een zeeleeuw en een haai. Helaas blijven de walvissen een hele poos uit en de piloot besluit met ons een rondje over de hoge bergen te vliegen. Natuurlijk net als we koers zetten naar de bergen zien we twee boten die er vliegensvlug vandoor gaan; naar de potvis. Wauw, wat een groot monster. Er spuit water op. Ben superblij dat we alsnog een walvis zien, had het een beetje opgegeven. Ook het rondje boven de bergen word nog gearrangeerd en in plaats van de beloofde 30 minuten in de lucht vliegen we zo'n 75 minuten. Lekker hoor! Word hierna weer netjes afgezet door de chique madame van de receptie bij m'n hostel met een dikke glimlach op m'n gezicht.
De zon schijnt aangenaam en daar ga ik nog even van genieten tijdens een wandeling langs het strand en de pier. Vandaag is het m'n geluksdag, want ik zie de zon ondergaan achter de bergen en de maan opkomen boven de zee. Wat een plaatje. Deze dag was een hoogtepunt.
Kaikoura biedt verder een kleine gezellige winkelstraat met souvenierwinkels, restaurants en barretjes welke ik nog even bekijk.
23 april reisdag Kaikoura - Wellington
Nog iemand met een snurkprobleem dus erg uitgerust voel ik me niet. Krijg ook steeds meer zin om lekker terug te gaan naar Nederland en slechte slaap maakt het verlangen groter. Een eigen slaapkamer, bereik met je telefoon, je rugtas zonder slot ergens onder de kapstok, kruiden om lekker mee te koken in je eigen keuken, de afwas een keer laten staan, een goedwerkende wasmachine, fris ruikende en nieuwe kleren uit je kledingkast in plaats van je hele leven in een backpack rond te sjouwen.... ;) wat ga ik genieten van dit alles weer eens voor het eerst doen.
We vertrekken vanochtend naar Picton om de ferry naar Wellington in het Zuidereiland te pakken. Eerst hebben we nog een fotomomentje bij een zeehondenkolonie. Dolfijnen springen op uit de zee. Bij een waterval kunnen we de spelende zeehonden bijna aanraken zo dichtbij zijn we, alleen dit word afgeraden vanwege de mamazeehonden, die hun kids beschermen :). Rond 14:00 met de ferry en we komen rond etenstijd aan in Wellington. Eet een gratis kleine maaltijd bij de bar van het Nomads hostel waar ik verblijf. Hierna verken ik de stad. Er is vanavond een rugbywedstrijd gaande en er is een kleine vrijdagavond markt in de hoofdstraat wat het levendig en gezellig maakt ik het centrum. Kijk nog toe hoe een paar jongens graffiti maken in een steegje achteraf.
Nu ik dit reisverslag van de afgelopen weken heb geüpload, besef ik me hoe bereikbaar we altijd maar zijn in Nederland. Hier kun je dagen zonder bereik zitten :) bij dezen dan een lekker lang reisverslag. Helaas heb ik per ongeluk wat tekst voor eeuwig verwijdert. Bonus: scheelt twee dagen lezen ;-)
21 maart Auckland
Misschien ben ik verwend, maar als je een citywalk doet met een gids van het hostel verwacht je dat hij op zijn minst iets interessants over de stad te vertellen heeft, toch? De Tour zou vier uur duren. We zijn met z'n vieren. Het enige wat we doen is over de haven lopen van de City of Sails (1 op de 4 inwoners van Auckland heeft een boot), langs de skytower (328 meter hoog), koffie drinken in een typisch Australisch/NZ zaak en naar het Albert Park. De 19-jarige Engelse jongen kletst wat met ons verteld dat hij brak en lui is en op de vragen die we stellen, verwijst hij ons naar de receptie van het hostel of zegt hij het niet te weten. De twee Argentiniërs, die hier twee dagen zijn, geven me nog meer advies dan deze jongen die hier twee maanden is, haha. Ze verwijzen me naar een andere gratis citytour waarbij je wel wat leert. Morgen kan ik met deze jongen mee voor een tour naar de Mount Eden, dit besluit ik vandaag te doen. Hier ga ik niet op wachten. Uurtje lopen richting de grote krater in de berg en heb een 360 graden uitzicht over de eilanden en ongeveer vijftig vulkanen van Auckland. Het is wel leuk om de skytower et cetera nu te herkennen. Wauw, wat een uitzicht. Hierna loop ik terug en doe ik in het centrum een citywalk uit m'n Lonely Planet die mij wat meer over de stad leert. Langs vintagewinkels, boetiekjes, winkelcentra, parken, bars, cafés en restaurants. Regel hier nog een NZse simkaart.
Rond zeven uur een informatie- en ontmoetingsbijeenkomst met de groep en de buschauffeur in de Stray Travelshop. De buschauffeur is een kiwi wat inhoud dat ze een inwoner van NZ is. 'S avonds met een deel van mijn elf andere kamergenoten (zes jongens uit Uruquay en een Duitser en nog twee Spaans sprekenden) het centrum in. Helaas is veel al gesloten, maar de pizza smaakt er niet minder om. De latino's zijn erg geïnteresseerd in andere mensen en culturen en het is leuk om meer over hun gewoontes te leren. Een voorbeeld van een gewoonte in Uruguay is dat je een kus op de wang geeft als je aan iemand wordt voorgesteld. Ze zijn erg lichamelijk en noemen blonde vrouwen 'blondies.' Dit zorgt voor grappige situaties.
22 maart Auckland
De Straybus geboekt: morgen een tweedaagse trip. Ontbijt met m'n kamergenootjes op het dakterras van zeven hoog, loop een rondje langs de haven (Britomart) en ga voor een paar uur naar de Art Gallery waar onder anderen Maori kunst en portretten zijn. Gaaf! Hierna naar de bibliotheek. Interessant dagje. Gesprek met een monnik gehad over hoe je tevreden en gezond kunt leven en acceptatie en rust kan vinden. Met kamergenootje gesproken over de effecten die ze in Uruguay daadwerkelijk merken van de opwarming van de aarde: vergiftigd zeewier en beestjes in het zand die je steken en over hoe je hierin een verschil kunt maken door je houding en kleine dingen zoals afval scheidden. Hier in Aussie zie je altijd maar één prullenbak. Goed om te praten over wat er in de rest van de wereld gebeurt, want als backpacker kan dat compleet aan je voorbij gaan in onze 'eigen wereld.' Gek hoor, want in Europa gebeurt er van alles, alleen dat lijkt zo ver weg.
23 maart Bay of Islands
Met de Stray bus om 07:10 richting Bay of Islands: we overnachten in Paihia bij Base Backpackers. We hebben we een buschauffeur die voor het eerst rijdt en ons weinig kan vertellen over hoe het nou werkt met Stray: van de bussen hoppen, overnachtingen en activiteiten. Helaas.
Met acht anderen in een klein huisje op het terrein. Met het Engelse Lucie en Shawn en de Nederlandse Edwin doe ik een walking track naar de Haruru waterval en we lopen door Paihia wat ligt in de Bay of Islands. De route door het bos kunnen jammer genoeg we niet vinden en het regent hard dus we lopen langs de autoweg.
'S avonds kletsen we met de groep in de bar van ons hostel.
24 maart Cape Reigna
Op pad met een geweldige buschauffeur naar het noorden van NZ. Onderweg gaan we in het regenwoud nog bomen knuffelen. We hebben een pauze bij een bakkerij en komen aan bij Cape Reigna. Vanaf de rotsen zie je hoe twee zeeën hier botsen en samen komen. Maori's geloven dat de geesten van overledenen over deze wateren zweven en voor hun is het een heilige plek. We mogen hier niet eten of drinken. We gaan naar de vuurtoren en het uitkijkpunt. Met de bus rijden we verder over het strand Ninety Miles Beach, maar dit is niet zomaar rijden. De chauffeur scheurt door het water van links naar rechts. Hij draait wat rondjes in het water, terwijl wij gillen en joelen. We komen aan bij grote duinen waar we gaan zandboarden! De chauffeur doet mee. Zo'n drie keer eraf geracet en nog geprobeerd te staan. Lachen! Op het Nine Miles Beach stoppen we om onze voetjes in de sterke zee te hebben. De stroming is zo sterk dat zwemmen niet mag zonder lifeguard. Er breken zo'n acht golven tegelijk. De buschauffeur heeft lekkere uptempo muziek aan, maakt veel gekke geluidjes, danst op z'n stoel en zingt mee met de muziek. We doen een laatste stop voor fish en chips met het mooiste uitzicht ooit. Terug in het hostel zitten we met de kamergenootjes op het terras. Het Engelse stel, Mellary en Sydney twee Amerikaanse zussen, Ariana uit DC en de Franstalige Nick uit Quebec. Met de Amerikaanse zussen loop ik nog even een rondje door het centrum. Mooi uitzicht op de baai met boten, kleine eilandjes en een zonsondergang. Volgens mij ben ik verliefd op Nieuw-Zeeland geworden. Heb na een paar dagen al het gevoel dat ik een keer terug wil naar dit onweerstaanbare land. Alles nog een keer zien....
25 maart Paihia - Auckland
De ochtend nog in Paihia waar ik een walking track doe van zo'n 1.40 uur de bergen in naar een uitkijkpunt. Daarna de bus terug naar Auckland waar ik slaap in het Nomads Fat Camel hostel. We komen aan rond vijf uur en om Pasen zij de winkels al gesloten en de restaurants duurder. Eet snel een lekkere hamburger bij Velvet voor ik naar de informatieavond ga van Stray. Deze blijkt niet door te gaan, maar gelukkig ben ik hier al eens gewest. We eten dan maar een fish en chips snack in het hostel en met het Engelse stel ga ik naar de haven voor de nightmarket en de openlucht bioscoop. In het hostel ontmoet ik nog een leuke dame uit NZ.
26 maart Raglan
Om 07:40 voor de Stray shop om opgepikt te worden door buschauffeur Pacman. We stoppen bij de Bridal Veil waterval voor een korte wandeling en hebben lunch in het centrum van het surfersplaatsje Raglan aan de rand van het meer. We komen bij ons hostel op een berg midden in het bos met uitzicht op de baai. Hier slaap ik op een kamer met de Britse Claire en twee Noorse dames. We brengen de middag door op een strand met zwart zand en ik trek op met Clair en Sharon en Lianne uit Nederland. 'S avonds hebben we met het gros van de groep een barbecue georganiseerd door de buschauffeur. De lekkerste maaltijd die ik in tijden heb gehad voornamelijk de zoete aardappelsalade. Het toetje is Pavlova wat typisch NZs eten is. We zitten de hele avond rond een vuurtje en spotten nog wat glimwormen op de rotsen.
27 maart Waitomo en Mourea
Kijk naar de zorgopvang vanaf uitkijkpunt Inspiration Point. De walking track is helaas gesloten door een storm. We gaan naar het beroemde dorpje Waitomo om daar activiteiten te doen en samen met Sharon en Claire doe ik de Spellbound grotten Tour. We rijden een uur heen en terug met een gids door de prachtig natuur om naar twee grotten te gaan. In de eerste grot kunnen we wandelen en is er verlichting om de stalagmieten en stalagtieten te bewonderen. Uiteraard gaat deze ook even uit als we ver in de grot zijn. Eerst is het pikkedonker en dan zien we een stukje verderop glimwormen. We zien botten van verschillende dieren die hier zijn gestorven onder anderen een soort dinosaurus waarvan ook exemplaren in het historisch museum van Londen liggen. Na een kleine pauze gaan we naar de tweede grot. Deze grot kunnen we alleen goed bekijken vanuit een bootje. We zien werkelijk waar miljoenen glimwormen in het donkere hol en varen een halfuur in de tunnels.
Na het grottenavontuur gaan we via de Bay of Plenty naar onze culturele overnachting in een 'marea' aan Lake Rotirua en Rotoiti bij Maori's. Er wonen hier meerdere kleine gemeenschappen. We worden begroet met traditionele kreten en gewoontes. Een marea is een soort ontmoetingsplek is waar allerlei belangrijke evenementen zoals een bruiloft worden gevierd. Voor Maori zijn voorouders erg belangrijk en ze dragen zorg voor het land om hun heen. In de ruimte worden geen schoenen gedragen en word niet gegeten of gedronken ook uit respect voor de foto's van de voorouders, want zij kunnen niet mee-eten. Veel Maori's hebben tattoos om hun cultuur en identiteit uit te dragen en de ontwerpen laten vaak een voorouders of persoonlijke geschiedenis zien. 1 op de Zeven kiwi's zijn Maori.
Na een typisch diner met kumara (zoete aardappelen) en andere bijgerechten laten de drie mannen hun haka oorlogsdans zien, er word gezongen samen met de vrouwen en de gekste gezichten worden getrokken. Hierna leren de mannen van onze groep een deel van de haka en wij vrouwen leren een dans met de poi. Dit is een touw met een zachte bal aan de ene kant en een knoop aan de andere kant. We treden voor elkaar op onder luid applaus. Bij alles wat er wordt gedaan, is het beleefd om te applaudisseren. Later op de avond komt een Maori vrouw bij ons in de marea om verhalen te vertellen en ons meer te vertellen over hun cultuur en gewoontes. Erg interessant, kan nog zoveel meer over de Maori's vertellen... De levende cultuur van NZ.
Op het meer achter onze marea zien we nog wat vuurwerk en verlichte bootjes varen. We slapen met iedereen van de bus in de marea en ik denk dat dat zo'n dertig man op m'n slaapkamer zijn :).
28 maart Rotorua
Na een simpel ontbijt vertrekken we. Vandaag ga ik naar Hobbiton, de movieset als een echte dan :) ! Het is een prachtig heuvelachtig weidelandschap waar dit kleine dorpje met zo'n 47 hobbithuisjes te vinden is. Het is werkelijk waar zo schattig en tof. De gids verteld honderduit over waar elk detail uit de films plaatsvind en elke filmscene die voor drie seconden te zien is :). We maken ontzettend veel foto's en lopen de hele filmset rond terwijl de zon steeds meer gaat schijnen. Na de rondleiding drinken Sharon en ik een cider in The Green Dragon.
Na Hobbiton stoppen we in Rotorua waar ik af hop. Slaap in Crash Palace. Ga met Lianne naar het geothermale geiser/modderpoelen park Kuirau, ik baad met m'n voetjes in een thermaal bad, we doen een wandeling van een paar uur langs het meer en meer en meer geisers en drinken in het centrum een koffie. Voor het slapen gaan, ga ik nog even in de hottub en neem ik een koude douche in de buitenlucht, mmh. In m'n vierpersoons hostelkamer verteld m'n Engelse kamergenoot me alle gênante en hilarische verhalen die zij als backpacker heeft meegemaakt in hostels, want wat maak je af en toe toch gekke dingen mee, ook ik!
29 maart Rotorua - Lake Aniwhenua
Na een wandeling door de botanische tuinen van Rotorua en nog een kijkje bij het meer hop ik weer op de bus. Zit in een gezellige lawaaierige bus met chauffeur Moose en veel Nederlanders. We stoppen bij een waterval en rijden vervolgens kilometers en kilometers het diepe bos in ver weg van de steden. Op naar onze culturele overnachting aan Lake Aniwhenua. Een Maorigids springt bij ons in de bus die ons een duizend jaar oude rotstekening laat zien en meer verteld over de zilveren varen. We komen op plaats van bestemming. Het is een soort zelfvoorzienende boerderij een eind uit het dorp. Het stel dat deze plek runt, is ontzettend hartelijke, warm en intens. Ze vertellen hoe belangrijk het is dat wij als toeristen deze prachtige plek bezoeken waardoor er geld en eten kan worden opgebracht voor de kinderen in het dorp zo ook om te studeren en een hoopvolle toekomst te hebben. Dit dorp leeft weer door het toerisme.
Er is tijd voor activiteiten als alen vissen, armbanden weven van varens, een traditionele kookles of kanoën. Ik neem even de tijd om rustig te genieten van het uitzicht op het stille meer en klets met Julia uit Rusland en ren Parijzenaar. We eten Maori's traditionele ovenmaaltijd of 'hangi' en we zien precies hoe dit word bereid. Vlees en zoete aardappelen worden in rekken op de grond geplaatst en overdekt met natte hete stoomdoeken en een bult gefilterd zand. Het eten wordt zo'n twee uur gegaard met het vlees onderop. Heerlijk eten! 'S avonds is het weer tijd voor verhalen vertellen en we leren veel over de goden en mythen.
Topdag en deze Straystop had ik niet willen missen.
30 maart Lake Aniwhenua - Taupo
Met onze gastvrouw gaan we naar de lokale Maori school in Murupara om een groep van ongeveer vijftig tieners te ontmoeten. Ze dansen, doen hun kreten en zingen 'Hallelujah' voor ons in hun eigen taal. Wij stellen ons voor en vertellen over de landen waar we vandaan komen en over onze cultuur, reis studie of werk. Het idee is om de kinderen te inspireren toekomstdromen en uitzicht te hebben, want het gaat om kinderen die armoede kennen. We brengen een lunch mee van de hangi van de vorige avond voor de kinderen die geen ontbijt hebben gehad voordat ze naar school gaan. Ook is er tijd om alleen met een paar tieners te kletsen. De ene wil een superster worden, de andere tienjarige heeft gisteren een bungeejump gedaan en nog een andere wil alles weten over het noorderlicht. Daar schakel ik gauw mijn Noorse buurvrouw voor in. Ze zijn erg onder de indruk van de Russische in ons reisgezelschap die Rusland laat zien op een kaart. Wat een leuke kids met een hoop zelfvertrouwen. Ze hebben schoolpakjes aan en ook wij worden gevraagd onze schoenen buiten te laten.
We nemen afscheid van ons gastgezin die ons als een familie hebben omarmd. We gaan door naar Taupo. We stoppen onderweg bij de Huka Falls.
Rond lunchtijd zijn we in Taupo waar ik van de bus afhop voor twee nachten. Verblijf in Haka Lodge. In het hostel kom ik de Israëlische Roey tegen die ik in Rotorua heb ontmoet. We doen samen een wandeling langs het enorme meer en zitten op een terras. Relaxt dagje en er wordt lekker voor mij gekookt. 'S avonds zitten we met twee Franse vrienden in de keuken.
Het hostel heeft hele chille bedden, soort van bedstedes met een gordijntje. Je voelt in de keuken om de veertig minuten een aardbeving als de wasmachine weer aan het werk is, haha, dat dacht ik dus echt....
31 maart Taupo
Met Roey doe ik de Spa Road wandeling en een prachtige wandeling naar de Huka Falls van de Waikato River. De waterval is bekend om de snelheid en het volume van het water. Op de heen- en de terugweg liften we nog een stuk, omdat Roey z'n bus niet moet missen. Lunchen terug in Taupo bij een kebabzaak. Daarna doe ik een route door het centrum waarbij je alle graffiti kunt spotten. In een kringloop koop ik een warme trui voor de bergwandeling die op de planning staat voor komende week. Terug in het hostel reserveer in de hottub voor mezelf. 'S avonds ontmoet ik Linda (voor de vijfde keer op m'n reis) in het hostel en zitten we met een hele groep backpackers die reizen met de soortelijke busorganisatie Kiwi experience.
1 april Taupo - Whakahoro
Om 13:00 met de bus en chauffeur Happy via Great Lake Taupo naar de volgende overnachting in de boerderij Blue Duck Station ergens in the middle of nowhere. We rijden door een enorm bergachtig landschap en zien de drie actieve vulkanen van de Tongariro Crossing waaronder Mount Doom van The Lord of the Rings. Na een spannende busreis langs steile rotswanden komen we bij het dorp met zes inwoners. Ontzettend landelijk, weids, prachtig. De eigenaar doet een competitie bijl gooien met een kameraad en wie wil mag proberen de bijl in een schijf te gooien. Een vuurtje wordt gestookt voor warme broodjes en vleeshallen voor wie daarvoor heeft gekozen. We hebben een eigen slaaphuis met keuken, terras, barbecue etc. 'S avonds zitten we op het terras buiten met een vuurtje.
2 april Whakahoro
Met vijf personen gaan we kanoën in twee boten: Franzine, Ben, Melvin, Bart en Christin. Anderen gaan paardrijden of blijven binnen vanwege het helaas slechte weer. We doen een kanoroute van 11 kilometer van de 90 kilometer lange route van één van de Nine great Walks. De terugweg doen we in ongeveer tien minuten, in plaats van ongeveer twee uur, met een speedboat. We zijn koud van de regen als we een handdoek en koffie met koekjes krijgen. Hierna ga ik even een uurtje slapen, omdat het lekker is en we spelen allerlei kaartspelletjes. We hebben een barbecue met de groep. Ga nog een stukje lopen en klets een hele poos met een Zweedse vader die reist met z'n vrouw en zesjarige zoon en met Bart en Andrea. We gaan op tijd op bed. Gezellige groep!
3 april Tongariro National Park alpine crossing
Wekker om 04:30. De tijd gaat een uur terug dus we hebben geluk, want eigenlijk is het dan half zes. Uurtje rijden naar de bergen en de actieve vulkanen, daar krijgen we informatie en een kaart van de gids. Ik huur nog een warme broek voor over m'n jeans en met zeven laagjes bovenkleding, twee paar dikke sokken, m'n hardloopschoenen, rugtas met voedsel, zonnebril en zonnebrand op m'n gezicht stappen we de volgende bus in op naar de start van de wandelroute van 19.4 km. Geschatte wandeltijd is zeven uur. De route staat bekend als een van de beste dagwandelingen op de wereld.
Door weer en wind hiken we over de berg. Met Christin loop ik hand in hand op het hoogste punt. Het is zo mistig en regenachtig dat we de rode rotsen, kraters en Mount Doom van LOTR niet kunnen zien. Ik moet vlak voor het hoogste punt even m'n bloedsuikers meten, want de wandeling is zwaar mede door het slechte weer. Heb het even zwaar daar. Alle laagjes kleding zijn doorweekt van de regen en de kou, loopneus, ongesteld en het is erg windering. Standje overleven. Bang dat we van de berg worden geblazen. Terug gaan? Veel mensen zijn teruggegaan, omdat het niet veilig is. Wenste dat ik een beer van een vent was. We zien geen hand voor ogen. Glad hier! Gelukkig vangen we een glimp op van de blauwe en groene meren. Ook het afdalen blijft spannend waar zelfs verschonen hun grip verliezen. Dan komen we ineens een gezinnetje met twee kleine kids tegen die dit ook al hebben gedaan..! Wow. Niks klagen Sarah. Terugweg klaart het weer wat op, het laatste uur. We kunnen weer lachen en we kunnen wat meer zien! Wat voelt dat goed zeg, dat we dit hebben overleefd. De laatste drie kwartier door het regenwoud. Komen Engelse Aled en de Nederlandse Melvin tegen, dikke knuffel en samen naar het einde. 05:45 uur over de Crossing gedaan met een toiletstop, twee eetpauzes eentje bovenop de berg en eentje in een bankje in de eerste zonnestralen. Enige twee meiden die het hebben gedaan. De rest is omgedraaid. Bus komt na vijf kwartier. Zo voorbij gelukkig.
Wat voelt dat als een overwinning. Van jezelf, je angsten, m'n diabetes. Weer een keer realiseer ik me dat ik meer kan dan ik denk en dat m'n lichaam sterk is. Het is een heerlijk gevoel om energie te krijgen van intensieve outdoor sport. Ik zou dit graag nog eens met beter weer doen. De uitzichten die we hebben gezien op de terugweg, waren prachtig, onbeschrijfelijk. Landschap in alle kleuren. Bovenop de berg zagen we een groen en een blauw meer en wat rode rotsblokken op de plek waar Mount Doon normaal gesproken hoort te zijn. Helaas is de mist te heftig voor afstanden.
Na de Crossing eten we met de groep een hamburger met salade in het hostel. In de avond doen we niet zo gek veel meer dan kletsen en spelletjes spelen.
4 april Wellington
Om de busrit wat spannender te makan hebben we veel stopt op onze reisdag. We doen een competitie rubberen laarzen (gumboots of Wellingtons) gooien in Taihape, stoppen voor kodakmomentjes en bij een oorlogsmuseum. De buschauffeur weer veel over het landschap te vertellen. Zo zijn er 40 miljoen schapen in NZ. Dat betekend dat elke persoon ongeveer 10 schapen zou kunnen hebben. Er zijn 10 miljoen koeien en dat verklaart waarom we er zoveel zien en het typerend is voor het landschap, haha.
Komen 's middags aan in Wellington, Nomads hostel. De derde grote stad van NZ. Gaan naar het Te Papa museum. Eten 'de beste fish en chips van Nieuw Zeeland' bij Mount Vic met Ben, Francine, Christin, Djenel en de Amerikaanse Sophia die supergrappig niest. Allerlei vissoorten en patatsoorten zoals kumara, geribbeld of gekruld. Daarna gaan we met de hele Stray groep naar een bar. We doen uitdagingen tegen een groep van een andere bus. Christin loopt stage bij Stray en moet als ontgroening shotjes drinken, in de kleuren van een verkeerslicht. De buschauffeur deelt shotjes uit, maar je kunt ook gewoon goede gesprekken met hem hebben. Wat een fantastische vent. Zie nog een paar meiden van m'n vorige bus, die me wilden opzoeken in Wellington.
5 april Wellington - Marahau/Abel Tasman National Park
Na vijf uurtjes slapen 05:30 uit bed en op naar de ferry om van het Noordereiland naar het Zuidereiland te gaan. We komen rond de middag aan in Picton en pikken daar een paar mensen op.
We hebben een stop bij een wijnproeverij. Drink daar koffie met de buschauffeur en Jimmy.
We komen bij ons hostel The Barn aan de start van The Great Walk coast track van Abel Tasman (51 km).
We hebben een barbecue met de groep. Erg lekker eten. Vis, kippenpootjes, twee soorten hamburgers en worstjes en natuurlijk veel salade en aardappeltjes. We helpen met een grote groep om de maaltijd gereed te maken. 'S avonds zitten we bij de open haard buiten.
6 april Abel Tasman National Park
Tweede deel van The Great Walk. Samen met de Duitse Jimmy met de aquataxi naar Torrent Bay. We komen langs gekke rotspunten, mooie baaien en zien zeeleeuwen en kleine onbewoonde eilanden. Natte voetjes als we door een stroom water lopen over het strand. Vanaf daar lopen we naar Onetahuti wat zo'n vier uur wandelen is. Vanaf Onetahuti nemen we de watertaxi terug naar Marahau waar ons hostel is.
Terug bij het hostel lekker op de trampoline, schommel en we zitten bij ons kampvuur. Het is een prachtige heldere avond dus met Jimmy ga ik naar het open veld om sterren te kijken. Hij heeft een app op z'n telefoon waarmee we uitvinden dat we Jupiter en Orion en andere sterrenbeelden kunnen zien.
7 april Abel Tasman National Park
Doe het eerste deel van The Great Walk met Jimmy. Van Marahau, waar ons hostel is, lopen we naar Anchorage en dat is zo'n vier uur door het nationale park. Bij het strand van Anchorage doet Jimmy een zeiltrip en ik loop de route terug na een korte lunchpauze met een muziekje op. Het verschil tussen eb en vloed is hier enorm (kan wel 6 km zijn) en erg mooi om te zien. Het water is niet drinkbaar, maar helaas heb ik al een fles leeggedronken zonder door te hebben gehad dat het misschien anders smaakte. 25 kilometer erop zitten als ik terug ben bij het hostel. Hierna neem ik de lekkerste douche ooit. Vandaag is er een andere groep van Stray gearriveerd waar een aantal oude bekenden bij zitten, leuk!
8 april Abel Tasman National Park
Chilldag, niet helemaal fit vandaag. In de zon zitten, boek lezen, middagslaapje, kletsen, muziek luisteren, rondje lopen en niet veel meer :) 'S avonds zitten we bij de open haard in de overdekte buitenkeuken.
9 april Westport
We vertrekken met buschauffeur Leftie uit Abel Tasman op naar Westport. Onderweg korte pauzes voor bijvoorbeeld een groepsfoto en we stoppen bij een prachtige baai waar we zeeleeuwen spotten. Komen rond drie uur op de plaats van bestemming. De winkels zijn al dicht als ik een uur later het centrum in hop op deze zaterdagmiddag. Wel kan ik de galerie met plaatselijke kunst nog van binnen bekijken. Mijn indruk is een beetje een verlaten en veroudert dorpje.
Typische tijdelijke aluminium huizen, kleine eetbarretjes en veel kerken. Wat scheepsmannen werken op dit tijdstip nog in de haven en ik kom enkele mensen tegen op mijn route zoals een zwerver die me aanspreekt, ik voel me niet helemaal op m'n gemak. Wandel richting een aangelegd natuurpark voor wandelaars en wielrenners, het strand en de vuurtoren. Als de zon ondergaat, ben ik terug in het hostel en heb ik een gezellig diner met de Duitse Esther en nog een paar meiden. We verblijven in een mooi landelijke Yha hostel en ik heb opnieuw een eigen bed in plaats van een stapelbed, sweet as!
10 april Frans Jozef
Al vroeg uit de veren onderweg naar Frans Jozef aan de westkust. We stoppen bij de beroemde Punakaiki Pancake Rocks, maken een groepsfoto, wandelen door het regenwoud, rijden langs kliffen en met vier anderen ga ik een activiteit doen: Bone carving. We gaan een koeienbot slijpen en maken daar een kettinghanger van. Dit doen we in een klein gek hutje bij het aluminium/houten huisje van twee wat eigenaardige vrouwen. Ruim 3,5 bezig waarvan zeker zo'n twee uur schuren. Wel erg mooi eindresultaat, maar het is niets voor mij. Heb niet zoveel geduld en wil snel resultaat zien, ben er ook niet zo goed in, maar met een beetje hulp ben ik erg trots op m'n creatie. Het teken dat ik heb gemaakt, betekend vrede, harmonie en een nieuw begin.
Laat in de middag komen we op de plaats van bestemming voor twee nachten: hostel Rainforest Resort in Frans Jozef. Een klein, maar erg populair plaatsje bij de gletsjers. Slaap met twee Amerikaanse zussen op de kamer, Esther en Katja. 'S avonds drinken we een wijntje in de prachtige bar van het hostel met een grote open haard in de buitenlucht. Het is de verjaardag van Esther en die vieren we goed. Ze heeft de hele dag al een gekke hoed en een knaloranje shirt moeten dragen in de bus en nu wordt ze veelvuldig getrakteerd.
11 april Frans Jozef
Een bewolkte regendag. Meest regenachtige plaatsje van NZ. Veel mensen willen hier met de helikopters naar de gletsjers, maar dit is afgelast. Doe verschillende wandelingen naar de gletsjers en loop heel wat uurtjes. Vermaak me goed. Als ik terug ben, lees ik een boek en val ik tevreden en een beetje uitgeput in slaap op de bank in de lounge. 'S avonds kletsen we in de keuken en doen tafelvoetbal met de Duitsers Jimmy, Lisa en Katja.
12 april Wanaka
We doen een wandeling van een dik uur rondom Lake Matheson waar het water het landschap reflecteert. Busrit door een groen en ruig landschap. We stoppen voor een andere korte wandeling en bij de tweede brug krijgt de buschauffeur de Russische Liv zover om over de brug in de gletsjerrivier te springen, onvoorbereid in z'n boxer. Het lukt de buschauffeur altijd om een paar mensen over te halen verteld hij trots.
Rond vijf uur komen we aan in Wanaka. Ga naar het hostel Flying Kiwi met Lisa en Esther. We kijken naar de zonsondergang bij Lake Wanaka. Het meer is erg blauw, want het water komt van de gletsjers.
'S avonds eten we op het terras buiten, we zitten in de chillruimte en maken we armbandjes. Het is erg koud buiten. Slaap met zeven anderen op een kamer. Vrouw van de receptie is erg behulpzaam en geeft goede adviezen over wandelingen, liften etc. In Wanaka staan veel vakantiewoningen en de mensen hier hebben een hoop geld.
13 april Wanaka
Wandeling met mensen uit de bus over Mount Iron met een 360 graden uitkijkpunt op de top. 'S middags wandeling langs het adembenemende Lake Wanaka. We ploffen neer op een bankje aan het water en hebben een goed gesprek. Op de terugweg doen Lisa en ik een wijnproeverij bij een prachtig huis met uitzicht op het meer. Maak kennis met de Duitse Tom waar Lisa eerder mee heeft gereisd. Morgen gaan we samen op pad. In het hostel deel ik m'n maaltijd met Lisa.
14 april Wanaka
Eerst even naar een tweedehands winkel met Lisa en vervolgens bij Tom in de auto naar Robs Roy Glacier. Na een dik uur rijden door voornamelijk grasland met koeien, schapen en mega grote bergen, komen we bij de start van de wandeling met fantastische uitkijkpunten. We lopen zo'n vier kilometer de berg op voor een goed uitzicht op de gletsjers. Ik vind dit nog beter dan de toeristische Frans Jozef gletsjerwandeling. Al moet ik zeggen dat het weer ons nu ook wel erg mee zit. We hebben lunch bij een hoger uitkijkpunt in een rotsachtige vallei en lopen dan terug. We nemen op de terugweg nog een avontuurlijke route langs de ijskoude gletsjerrivier. Voor het avondeten nemen we Tom mee uit eten voor het rijden. We eten een hamburger bij The Red Burger met nog twee Duitse vrienden van Tom. Wat zeker niet gemist kan worden in Wanaka is een avondje naar de bioscoop met chille banken in plaats van bioscoopstoelen. Tom, Esther, Lisa en kijken Divergent in de bios en we delen een warme chocolat chip cookie in de pauze waar de bios ook bekend om staat.
15 april Queenstown
Vandaag reis ik verder met Stray, chauffeur Papa G. We hebben onze eerste stop bij puzzleworld waar we in de kantine spelletjes kunnen doen, terwijl we wachten op passagiers van Stray die binnen zijn. De volgende stop is om 11:30 bij de oudste pub van de stad waar een paar Ieren wat alcohol naar binnen gooien. Hierna een stop zodat een aantal passagiers en de buschauffeur een paar meter naakt kunnen rennen, haha. Ook hebben we nog een stop om vers fruit te halen in Cromwell een beroemd fruitstadje. De laatste stop voor Queenstown is bij de bungeejumpbrug. Hier krijgen we een korte video te zien over de historie van bungeejumpen en de eerste commerciële bungeejumpplek van de wereld hier in Queenstown de avontuurlijke adrenaline stad. Een meisje van de bus waagt de sprong en wij kijken toe. In Queenstown slapen we in een Base hostel. Met de groep eten we ons diner bij het meer Lake Wakatipu. Het stappen sla ik over.
16 april Queenstown
Doe de Ben Lomondtrack naar de top van een berg. Met Puck loop ik de eerste drie kwartier de berg op, de Tiki Track. We komen bij de gondelbaan waar allerlei activiteiten te dien zijn en zij gaat ziplinen. Prachtige uitkijkplekken. Wandel alleen verder door een donker dennenbos, daarna door een alpenweide met geiten en hierna zie ik steeds minder begroeiing en meer rotsen. Het laatste uur naar de top van de hoogste berg van de track is erg zwaar. Het wordt kouder,het pad is moeilijk begaanbaar en het is klimmen met handen en voeten. De top is 1748 meter hoog. Ben er na 3,5 uur en houd er lunch. Wauw, het mooiste uitzicht dat ik ooit heb gezien. Ergens ver onder me zie ik Queenstown liggen en verder zie ik tientallen bergtoppen. Op de terugweg kom ik een Duitse jongen tegen die ik voor het eerst in Paihia tegenkwam en die ik met toeval al voor de vierde keer zie. De afdaling gaat er snel doordat het zo steil is. Terug bij de gondelbaan loop ik de souvenierwinktjes nog even binnen. Er hangen kunstwerken gemaakt van jellybeans: een landkaart, een koppel en Frodo van LOTR. De landkaart bijvoorbeeld koste zo'n 80 uur aan werk en is gemaakt van 25.000 jellybeans in 28 verschillende kleuren en smaken. Terug in het centrum ga ik met Puck naar de arts and crafts market en we zien een uitvoering van The Basketballman. We staan zon 20 minuten in een rij en wachten nog eens 20 minuten op onze beroemde Fergburger. Hij smaakt goed. 'S avonds kijken Katja, Puck en ik een film. Esther en Lisa zijn inmiddels ook in het hostel en zitten morgen weer bij mij in de bus.
17 april Gunns camp/Fiordland National Park
Zeven uur vertrekken we met de Maori buschauffeur Slim. Onderweg uiteraard stops bij watervallen, een tunnel door de bergen etc. De Humbolt Falls. We zijn in het diepe zuiden dat bekend is om de fiorden en ruige landschappen. In de middag doen we de Milford Sound cruise tussen de fiorden door en we zien zeeleeuwen op de rotsen. Milford Sound schijn je echt niet te kunnen missen met je trip. Het was een mooie cruise, maar de verwachtingen waren misschien iets hoger.
Na een lange reisdag komen we laat in ons hostel opnieuw in the middle of nowhere. We hebben een groepsmaaltijd met veel groentes, kip en noodles krijgen nog wat extra eten van een andere groep op locatie. We doen spelletjes en maken een puzzel. De omgeving heb ik eigenlijk niet gezien door de late aankomst. Er schijnen hier drie van de negen Greats Walks te beginnen.
Om 04:30 in de nacht hebben Lisa en ik zo'n halfuur de slappe lach, omdat een Aziatische man in onze kamer zó ongelofelijk hard snurkt. Ik kan me niet eens ergeren, alleen verbazen en ik lig te zweten in m'n bedje, omdat ik zo hard moet lachen...! De oordoppen die ik in heb, helpen er niet tegen. Zelfs Katja in de kamer naast de onze blijkt er wakker van te liggen.
18 april Invergarhill
Zonder veel gezien te hebben van Gunns Camp reizen we verder. We stoppen bij de
Mirror Lakes waar de bergen bijzonder goed gereflecteerd worden in het water. In Te Anua drinken we koffie op een terras met uitzicht op het meer waar we de vorige dag ook zijn geweest. Middag op de dag arriveren we bij het Tuatara hostel. Een deel van de groep vertrekt naar Stuart Island voor een nachtje in vogels te spotten. Met Katja verken ik het verlaten en wat saaie stadje. Het museum is wel leuk, je hebt er elke meter een andere tentoonstelling. We zien zo'n dertig tuatara's in de Gallery en ontdekken dat dit een soort prehistorisch reptiel is welke zeldzaam en uniek is en bijna alleen te vinden is op deze plek in de wereld. We lopen door het Queenspark en de andere tuinen. 'S avonds spelen Katja, Verena, Lisa en ik spelletjes in de keuken van het hostel.
19 april Queenstown
Vandaag is een reisdag waarin we eigenlijk wachten tot de ferry van Stewart Island weer terug is. We vertrekken pas rond elven en rijden de hele dag rond voor vermaak. We doen een korte strandwandeling bij Curio Bay, gaan naar Bluff voor een supermarktstop en een uitkijkpunt en dan eindelijk rond een uurtje of vier is de groep weer compleet. Nu nog naar Queenstown. We komen rond acht uur aan en Lisa en ik gaan naar ons fijne hostel: Alpine Lodge. Hierna gaan we de stad in voor avondeten en een cider in een cowboysbar. Dit is een bar waar je rodeo kunt rijden, ren cowboyhoed op kunt doen, er is een haardvuur, de bierpullen zijn ontzettend groot, het is gezellig druk en overal aan de muur hangen koeien en hertenkoppen die je met hun grote ogen in de gaten houden. De Duitse Verena houd ons ook gezelschap.
20 april Aoraki/Mount Cook National Park
Door een prachtig bergachtig landschap rijden we naar de alpen van Aoraki/Mount Cook (3.724 meter hoog) We halen nog wat vers fruit in Cromwell waar de boomgaard ons de kleuren van de herfst laat zien en rijden langs Lake Pukaki. We slapen in een luxe hostel met een eigen badkamer in de vierpersoons slaapkamer met een bad. Samen met de Nederlandse Saskia, Hilly uit Finland en Alma uit Zweden loop ik de Hooker Valley route. Langs wilde rivieren, over bruggen lopen we naar de uiteinden van de gletsjer en het blauwe melkachtige gletsjermeer met ijsblokken. We komen terug in het hostel als het al donker is rond zeven uur en kijken naar de sterrennacht.
21 april Rangitata/Peel Forest
We rijden langs Lake Tekapo en stoppen voor foto's langs de weg. Dan is het tijd voor white water rafting, woehoe! Level vijf van vijf. De eerste keer dat ik ga raften. Bikini, wetsuit, thermoshirt, thermovest, lifejacket en waterschoenen aan en een helm op m'n hoofd. We hebben eerst een lunch met de groep rafters, krijgen instructies en dan rijden we naar de gletsjerrivier Rangitata River. Met z'n zessen in een boot. De instructeurs hebben gekke namen voor de spannende stukken in de rivier zoals: mousetrap, washing machine en Hell's gate. Leuke instructeur en we luisteren goed ook als hij zegt dat we allemaal naar rechts moeten springen in de boot zodat we met opzet omkieperen, hihi. Hij laat ons even zwemmen in het koude felblauwe gletsjerwater en we worden gered door een andere boot. Hij blijft het spannend maken en midden in een stroomversnelling draaien we een 360 graden rondje. Wat een toffe ervaring. Geniet er erg van. We hebben ook het geluk dat de zon schijnt en het uitzicht is prachtig. Na een paar uur gaan we terug naar het hostel waar we met een paar tegelijk onder een hete douche springen waarna ons een barbecue te wachten staat om vier uur 's middags, maar trek hebben we wel. Hierna spelen we spelletjes in de lounge van het hostel. We slapen in stapelbedden van drie hoog, maar ik slaap gewoon beneden hoor.
22 april Kaikoura
Rond vijfen uit bed, want we vertrekken al vroeg. De snurkende meneer is vannacht weet bezig geweest, want als ik de keuken/woonkamer binnenkom, zie ik hier drie gevluchte slachtoffers op de bank slapen. Vanuit de bus zien we de zon opkomen. We gaan naar het vliegveld van Christchurch, de tweede grote stad van NZ, om van bus te wisselen en nieuwe mensen op te pikken. Helaas zien we verder weinig van deze stad. Vijf jaar geleden was hier een grote 6.3 aardbeving en de stad is daar nog steeds van aan het herstellen.
Rond lunchtijd komen we in onze Lazy Shag hostel. Kaikoura is bekend om de zeedieren: dolfijnen, kreeft, haaien, walvissen, zeehonden, albatrossen en noem maar op. Je kunt ze ook op allerlei manieren bekijken: per boot, je kunt me dolfijnen en zeeleeuwen zwemmen, je kunt vissen en ga zo maar door. Bij m'n hostel word ik opgepikt voor mijn whale watching flight! Dit lijkt me de beste optie. De piloot van het kleine vliegtuig haalt me hoogstpersoonlijk op. Met twee stellen gaan we vliegen. Ik voel me een echte backpacker bij deze chique uitziende mensen. Eerst krijgen we instructies en informatie over de dieren die we allemaal kunnen spotten in hun natuurlijk habitat. Dan stappen we met z'n zessen het vliegtuigje in. Spannend hoor. Al zie ik geen dier, het vliegtuigje is al een ervaring op zich! Al gauw zien we groepen hechtordolfijnen opspringen en spelen in het water. Vervolgens spot ik een paar octopussen (?) een zeeleeuw en een haai. Helaas blijven de walvissen een hele poos uit en de piloot besluit met ons een rondje over de hoge bergen te vliegen. Natuurlijk net als we koers zetten naar de bergen zien we twee boten die er vliegensvlug vandoor gaan; naar de potvis. Wauw, wat een groot monster. Er spuit water op. Ben superblij dat we alsnog een walvis zien, had het een beetje opgegeven. Ook het rondje boven de bergen word nog gearrangeerd en in plaats van de beloofde 30 minuten in de lucht vliegen we zo'n 75 minuten. Lekker hoor! Word hierna weer netjes afgezet door de chique madame van de receptie bij m'n hostel met een dikke glimlach op m'n gezicht.
De zon schijnt aangenaam en daar ga ik nog even van genieten tijdens een wandeling langs het strand en de pier. Vandaag is het m'n geluksdag, want ik zie de zon ondergaan achter de bergen en de maan opkomen boven de zee. Wat een plaatje. Deze dag was een hoogtepunt.
Kaikoura biedt verder een kleine gezellige winkelstraat met souvenierwinkels, restaurants en barretjes welke ik nog even bekijk.
23 april reisdag Kaikoura - Wellington
Nog iemand met een snurkprobleem dus erg uitgerust voel ik me niet. Krijg ook steeds meer zin om lekker terug te gaan naar Nederland en slechte slaap maakt het verlangen groter. Een eigen slaapkamer, bereik met je telefoon, je rugtas zonder slot ergens onder de kapstok, kruiden om lekker mee te koken in je eigen keuken, de afwas een keer laten staan, een goedwerkende wasmachine, fris ruikende en nieuwe kleren uit je kledingkast in plaats van je hele leven in een backpack rond te sjouwen.... ;) wat ga ik genieten van dit alles weer eens voor het eerst doen.
We vertrekken vanochtend naar Picton om de ferry naar Wellington in het Zuidereiland te pakken. Eerst hebben we nog een fotomomentje bij een zeehondenkolonie. Dolfijnen springen op uit de zee. Bij een waterval kunnen we de spelende zeehonden bijna aanraken zo dichtbij zijn we, alleen dit word afgeraden vanwege de mamazeehonden, die hun kids beschermen :). Rond 14:00 met de ferry en we komen rond etenstijd aan in Wellington. Eet een gratis kleine maaltijd bij de bar van het Nomads hostel waar ik verblijf. Hierna verken ik de stad. Er is vanavond een rugbywedstrijd gaande en er is een kleine vrijdagavond markt in de hoofdstraat wat het levendig en gezellig maakt ik het centrum. Kijk nog toe hoe een paar jongens graffiti maken in een steegje achteraf.
-
29 April 2016 - 10:00
JD Verbree:
He hoi Sarah! Uitgebreid verslag van je reis zeg, belangrijker nog...... leuk om te lezen! Ik volg Reinder's blog ook vanuit Oostkust Australie... die heeft iets minder te stof ( Bonus, scheelt 2 dagen lezen )
Tof dat je zo'n reis maakt! Geniet is het advies en... niet met mate! NEUS maar eens flink in het rond daar. Hartelijke groeten vanuit Sauwerd van Jan Douwe en Sietske Verbree.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
